Een prettige kalme uitstraling

Door Ton Verhoeven
De eerste ontmoeting met Eric had ik in het jaar 2005 bij een dame wiens naam we gezamenlijk collectief vergeten zijn voor een BDSM Radio interview.
Bij zo’n interview heb je altijd gelijk een eerste indruk bij Eric was dat er één van een ongelofelijk grote kalmte die hij uitstraalde, bovendien zijn droge humor en de Bourgondische genieter.

Zijn stem deed mij onmiddellijk aan die van Jan Marijnissen denken maar dan veel kalmer.
Ik denk dat als je hem als D zou hebben dat hij nimmer zijn geduld zou verliezen en zijn kalmte verder zou uitstralen op zijn subje.
Bovendien was er ook nog een rode draad in ons beider leven n.l.: Treinen en hartkwalen.

Eric is al jaren fanatiek verzamelaar van model treinen en ik banjer al ruim 20 jaar als Hoofd Conducteur rond op de grote uitvoeringen ervan.
Op zich een buitengewoon leuke baan met uitzonderingen van trauma’s door agressie en zelfdodingen.
Het moest er dan ook van komen dat we eens een dagje gezamenlijk op pad gingen met de grote uitvoeringen hiervan.
Wat dan op valt is zijn grote kennis van het grote spoor en zijn nieuwsgierigheid naar mijn werk.
Uiteraard gaat het dan op zo’n dag heel vaak over die grote andere gezamenlijke hobby annex levenswijze BDSM. Waarbij je snapt dat een dagje te kort is om alles te bespreken wat er gaande is onze boeiende wereld.

Een aantal jaren geleden hadden we de pech om beiden een dotter behandeling te moeten ervaren.
Als je beiden dergelijke ervaring hebt gehad dan schept dat ook nog een soort lotgenoten band erbij.
Er is een besef dat het leven niet zo vanzelfsprekend is dan dat het lijkt. Daarnaast ga je veel intensiever genieten van het leven.

Het leuke is ook zijn verhalen te lezen die je in één adem kan wegsmullen. Opvallend daarbij is de humor in zijn verhalen zonder daarbij te vervallen in een comedy parade. Ook zijn woordspelingen zijn mooi. Hij is in staat om de heftigste en kinky elementen om te vormen tot smakelijke hapklare brokken die iedereen gulzig slikt als zoete koek. Terwijl als een ander dit zou omschrijven men gelijk zou wegzappen of omslaan.
Ook is de fantasie in zijn verhalen voor menigeen en mijzelf incluis een inspiratie om het RL te verwezelijken.

Ook ben ik zo vrij geweest om een komische quote van hem te gebruiken n.l.: “Ik ben slaaf want ik werk in loondienst”.

Tot slot hoop ik nog lang van onze vriendschap te kunnen genieten zowel schuddend onder 360 ton trein en op andere momenten.

Voor de rest wens ik Eric heel veel gezondheid en BDSM genot toe,

Groetjes,

Tom Verhoeven alias Ton De-Kooi

Bdsm Radio & De Kooi

Categories: Anderen over Masters

De stilte van missen

Lieve Eric,

Op dagen als vandaag is mijn gemis zo groot en heftig dat ik de woorden niet vinden kan om het gemis te omschrijven. Het is bizar om te merken hoe het missen van een vriend onzichtbaar lijkt te zijn voor de omgeving, daar struikel ik wel eens over.
In de enorme dualiteit van gescheiden werelden wordt het er niet makkelijker op. Mijn iniatief om deze website op te zetten is niet door iedereen als positief ervaren, ik trek me dat aan en neig ertoe in conflict met mezelf te raken. Natuurlijk is het opzetten van deze site voor een groot deel ook voor mezelf, maar is dat fout dan? Is het verkeerd dat ik graag vast wil houden aan het bijzondere dat ik met jou deelde?

Ik kan niets verkeerds zien in het willen herinneren, en als ik iets als enorm pijnlijk ervaar dan is het wel dat jouw aanwezigheid en zijn zoals ik je heb leren kennen wordt gewist. De persoon Eric Masters en de sporen die jij achter liet zijn aan het vervagen of worden gewist. Ik kan me niet aan het gevoel onttrekken dat dit wissen een bewuste keuze is, en dat raakt me. Want het was jouw keuze je op die manier te profileren, ik heb je in die hoedanigheid leren kennen en dat heeft de basis gevormd voor onze bijzondere vriendschap.

Een vriendschap die werd gevormd door dagelijks delen zoals alleen vrienden dat kunnen, onbevooroordeeld maar wel direct en eerlijk. Ik mis jouw reacties, ik heb je vanavond in gedachten een mail gestuurd met de dingen die mij in mijn leven bezighouden momenteel. En al kon ik je reacties die je me in de loop van morgen gegeven had wel invullen, toch mis ik ze.

Ik mis het even kunnen uiten van mijn frustraties, ik mis het luisteren naar jouw frustraties. Ik mis het je kunnen plagen, het door jou geplaagd worden. Op het moment dat ik dit schrijf klinkt op de radio een liedje van Adele, het is alsof ik jouw glimlach erin door voel klinken. Het waren de standaard plagerijtjes die gaandeweg onze eigen manier van naar elkaar communiceren waren geworden. Diegene die mij niet kennen kunnen niet weten dat ik niet van de  muziek van Adele houd (ik vind dat ze mooie liedjes schrijft maar ze mogen van mij door een ander gezongen worden ;-) en jij hield wel van haar muziek. Daar kon ik je mee plagen, en dat ik nu terwijl ik dit aan jou schrijf Adele langs hoor komen raakt vele emoties in me.

We hadden nu samen moeten kunnen zijn, jij met een glas whiskey, ik met een glas wijn. Onze wederzijdse frustraties delend over wat we in onze individuele levens tegenkwamen. Jij bent nu los van die frustraties, en ik kan de mijne niet meer met jou delen. Dus proost lieve vriend, ik drink er nog eentje terwijl ik een weg zoek in zoveel emoties die me momenteel onderuit schoppen.

Categories: In ons hart

John Willie

De kunstwerken van John Willie vulden de kunst sectie op Eric zijn site.
Ik heb hieronder een paar kunstwerken van John Willie (1902-1962)  gedeeld.

Voor meer kunst en een korte biografie bezoek Vintage Erotica

Categories: Kunst

Coco's kunst, een favoriet van Eric

Op Eric zijn website had hij een specifiek onderdeel ingericht met kunst van kunstenaars wiens werk hij zelf enorm waardeerde. Ik kan hem bijna iets horen zeggen in de trant van 'waarom iets plaatsen op míjn site dat ik zelf niet mooi vind?', en gelijk zou hij hebben gehad ook.

Ik wist dat kunstenaar Coco, van Cocoproductions door Eric benaderd was met de vraag of hij iets van zijn kunst op zijn website delen mocht. Onlangs heb ik contact gezocht met Coco en gelukkig wist deze wel te herinneren welk kunstwerk van hem op Eric zijn site mocht pronken. Met toestemming van Coco, en met enorme dankbaarheid voor zowel zijn hulp als het hier mogen plaatsen, zien jullie hieronder een afbeelding die Eric graag op zijn site had staan.

Kunstwerk van Coco Productions

Categories: Kunst

Een vernederende grap

Soms leidt mijn zoektocht op internet naar de voetstappen die Eric achterliet tot verrassende ontdekkingen. Zo ook dit verhaal. Niet geschreven door Eric maar wel overduidelijk een connectie met hem, het verhaal is geschreven door een vrouw die door hem de opdracht gekregen had een verhaal te schrijven.

Ik weet bijna zeker dat Eric de grootste pret zou hebben als hij had geweten dat juist ik op dit verhaal was gestuit, in het begin van onze vriendschap is deze bijna gesneuveld omwille van een miscommunicatie rondom het dragen van een plastic broekje. Jullie raden het al, dit verhaal gaat daarover en ik kan me vooral herkennen in de weerstand en emoties van de schrijfster. Maar wat voor mij het onverwachte kado was dat ik al lezend tegenkwam is het beeld van Eric welke de schrijfster in haar verhaal heeft verwerkt. Ik kan niet herleiden wie zij was, mocht iemand dit weten en haar kennen dan zou ik dit heel erg graag vernemen.
In ieder geval wil ik haar oprecht bedanken voor dit mooie onverwachte verhaal waar ik op stuitte, en het bijzondere beeld van Eric dat ik nu ook voor anderen zichtbaar kan maken door te verwijzen naar dit verhaal, dus lieve anonieme schrijfster..dankjewel hiervoor.

Om het verhaal te lezen klik hier.

Categories: Verhalen

Kort en bondig

Diegenen die Eric een beetje kenden zullen dit vast wel herkennen, Eric kon aan sommige dingen weinig woorden besteden. Wanneer iets afweek van zijn mening of beleving en hij had de overtuiging dat er niets mis was met zijn visie dan kon hij dat op zijn eigen wijze duidelijk maken.

Zo stuitte ik in mijn sporen naar een verloren, door mij geschreven, tekst op zijn site op zijn introductie tekst die bezoekers werd voorgehouden wanneer zij zijn website bezochten:

Een 'boeiende' wereld, maar ook een wereld die niet voor iedereen geschikt is.

Als u nog geen 18 bent, of uw tere zieltje wilt behoeden voor ideeën, meningen en fantasieën die wellicht niet de uwe zijn, dan kunt u beter elders uw heil zoeken.

Waarbij Eric voor de bezoekers die bij het lezen van deze tekst de site wilde verlaten ze keurig netjes naar deze site verwees.

Het bijzondere vind ik nog altijd dat ik Eric heb leren kennen als iemand met respect voor afwijkende meningen van anderen maar ook met een kwetsbaarheid ten aanzien van zijn eigen gescheiden werelden. Die kwetsbaarheid was er eentje die hij niet zomaar toonde, wat zijn introductie tekst wel liet zien. Het was ook een regelmatig terugkerend onderwerp in onze gesprekken. Onze visies en wijzes waarop we in het leven stonden verschilden hierin, en dat leidde tot zeer boeiende gesprekken.

Ik mis ze, onze gesprekken, onze verschillen.

Categories: Masters' Reflecties

Who is Eric Masters?

Op de website Bdsm Attitude publiceerde Eric een verhaal, daarnaast schreef hij ook een  introductie die nu tot één van de weinige schrijfsels van Eric (over zichzelf) op het internet behoort. Een fragment uit zijn tekst:

Over Eric Masters de BDSM-schrijver én over Eric Masters de Meester doen de nodige verhalen de ronde in ‘het wereldje’. Voor wat betreft realiteitsgehalte variëren deze verhalen van volledig waar tot volledig verzonnen. Ik zal niet ontkennen dat met name een aantal verhalen van de laatste categorie door mijzelf in omloop zijn gebracht. Mensen op het verkeerde been zetten is een slechte eigenschap, maar soms kan ik het niet laten.
Klik hier om de volledige tekst te lezen

Categories: Masters' Reflecties

Een verrassende rit - deel 2

Klik hier om naar deel 1 te gaan
Het begon als een grap, toen ik jou een keer terloops vertelde dat mijn vaste chauffeur verhinderd was, en jij zei dat jij me dan wel zou rijden. Daarmee zou de kous af zijn, ware het niet dat het onderwerp ons kennelijk allebei aansprak, en we er van tijd tot tijd op terug kwamen. Gaandeweg kreeg de grap een serieuzere ondertoon. Daar zorgde de wisselwerking tussen ons wel voor. Een wisselwerking die mede gevoed werd door onze fantasieën over hoe het zou zijn als jij een dag mijn chauffeuse zou zijn.

Ik plaagde jou door te zeggen dat ik in dat geval wel eisen zou stellen aan jouw kleding als mijn chauffeuse. Jij begreep de hint direct, en ging nog een stapje verder en sprak van voorrijd-subje. Waarmee het onderwerp voor het eerst in een SM-kader werd geplaatst. Vaag weliswaar, maar onmiskenbaar. Terecht interpreteerde ik jouw opmerking als een wens om meer dan alleen maar chauffeuse spelen. Van het een kwam het ander, en het aanvankelijk nog vage SM-kader werd bijna met de dag duidelijker.

Gaandeweg dit proces vertelde ik jou dat voorrijd-subjes geen slipjes horen te dragen, en dat de te gebruiken auto derhalve leren bekleding zou moeten hebben.

Doordenkend op dit thema corrigeerde ik mezelf en liet weten dat je als mijn voorrijd-subje wel degelijk toch een slipje zou moeten dragen. Tenminste, tot het moment dat we beiden zouden zijn ingestapt. Op dat moment namelijk zou je de binnenspiegel zodanig moeten verstellen dat ik via die spiegel kan volgen hoe je je rokje omhoog schuift en dat slipje naar beneden, zodat je met jouw blote billen op het leer van de chauffeursstoel zit. Of dat de verkeersveiligheid ten goede komt, is een tweede, maar dat zal me eerlijk gezegd een zorg zijn.

Het uitwisselen van onze fantasieën, de plaagstootjes over en weer, was in eerste instantie vrijblijvend, zonder risico, en dus veilig. Maar dat veranderde snel, en ongemerkt. Onze fantasieën werden plannen, het SM-component werd explicieter, de praktische invulling van een en ander sloop binnen, en voor we er erg in hadden, was er geen weg terug meer. Wilden we ook geen weg terug meer, in feite.

En nu, nu kom je me morgenvroeg ophalen om me naar mijn afspraak in het hoge noorden te rijden. En vraag ik me af hoe dat zal zijn. Hoe je je zult gedragen. Hoe ik me zal gedragen. Wat we zullen doen. Of die vonk tussen ons er zal zijn. Of we beiden niet te gespannen zullen zijn. Of we niet als verlegen pubers om de hete brei heen zullen draaien.

Want ja, we willen dan wel allebei iets doen met de spanning tussen ons, met datgene wat te lang tussen ons in is blijven hangen – graag zelfs, na al die tijd – maar, . . .  wat als we dat te graag willen? Wat als onze verwachtingen zo hooggespannen zijn dat we er geen van beiden aan kunnen voldoen? Wat als we elkaar teleurstellen? We zijn bevriend, meer dan dat zelfs, maar zal onze vriendschap een mislukking overleven? Of de verschillen in voorkeuren op het gebied van SM en kleding, om maar weer eens een understatement te gebruiken?

Ik herinner me nog goed die keer dat ik jou plaagde door je een foto van een vrouw in een plastic broekje te sturen, en jij daar zo veel meer achter zocht dan ik ooit bedoeld had, dat het onze prille relatie een tijdlang merkbaar bekoelde.

Omgekeerd kan ik jouw voorkeuren voor strings en zelfophoudende kousen met brede kantrand en voor relgedrag ook maar matig waarderen. En zo zijn er nog veel meer dingen waar we over en weer rekening mee zullen moeten houden.

Desondanks heb ik het gevoel dat er meer is wat ons verbindt dan wat ons scheidt. Ik houd mezelf dan ook voor dat er geen enkele reden is om me zorgen te maken. Het maakt immers niet uit wat we gaan doen. Wat telt is dát we het gaan doen. Samen.

De afgelopen tijd heb ik natuurlijk uitgebreid gefilosofeerd over wat jij zou dragen als je mijn chauffeuse zou zijn, wat ik met je zou willen doen, en hoe die dag zou verlopen. Alles kan in je fantasie, maar nu het moment bijna daar is, beginnen de beperkingen van de realiteit bijna onmerkbaar die fantasieën binnen te sluipen.

Het is niet de eerste keer dat ik aan de vooravond sta van spannende acties met een nieuw subje, maar routine wordt dat nooit. Gelukkig maar, en zeker nu. Want ook al kennen we elkaar inmiddels door en door, morgen gaan we ons op geheel nieuw terrein begeven. En dat is alweer een understatement.

Spanning dus. Aangename, erotische spanning. En zo hoort het ook. Niet voor niets beschouw ik mezelf eerder als een erotiekliefhebber met een licht sadistische inslag, dan als een compromisloze hardcore dominant en strenge Meester.

Ook vraag ik me af met wat voor een auto je voor komt rijden morgen. Iets met stijl en temperament, dat kan niet anders. Jou kennende wordt het geen patserige Mercedes, BMW, of Audi, en al helemaal niet zo’n overdreven stretch-limo. Gelukkig maar, want daar zou ik nog niet naast gezien willen worden, laat staan erin. Het zal ook wel geen Volvo worden, vrees ik, maar daar kan ik ditmaal mee leven.

Nee, ik gok op iets klassieks, iets Engels, of Frans, of Italiaans. Met leren bekleding, natuurlijk. Dat is het enige dat ik zeker weet.

En jouw kleding als mijn persoonlijke chauffeuse, als mijn eigen toegewijde voorrijd-subje? Mijn voorkeuren in deze zijn geen geheim voor jou, natuurlijk. De jouwe ook niet voor mij, overigens. Het blijft dus afwachten of jouw will to please het zal winnen van jouw neiging tot uitdagen, tot provoceren.

Ik hoop echter op een basis van een fraaie glanzendzwarte jarretellegordel met klassieke fully fashioned nylons. Jij hebt tenslotte mooie benen, en niets accentueert dat zo goed als glanzende zwarte naadnylons. Mits van de juiste lengte en op de juiste wijze vastgemaakt, natuurlijk.

En verder? Een mooi slipje zou prettig zijn, en een idem beha, van glad aanvoelend en glanzend materiaal. Verder een strak rokje, misschien een weinig tot de verbeelding overlatende dunne zijden blouse, en natuurlijk een bij de rok passend jasje. Schoenen? Tja, bij echte nylons horen natuurlijk high heels, maar dat is helaas niet zo handig als je auto moet rijden. Twee paar schoenen dus; met platte hak voor in de auto, en high heels voor daarbuiten. Dat wordt regelmatig schoenen wisselen, maar wie mooi wil zijn, moet lijden. Dat is een natuurwet die ik kan noch wil veranderen.

Mijn werkprogramma voor morgen ligt al vast. Van tien tot twaalf heb ik een vergadering met een paar collega’s in het hoge noorden, maar de rest van de dag is mijn agenda leeg. Bewust leeg gehouden, in feite.

In tegenstelling tot dat werkprogramma, heb ik voor de rest van de dag geen vastomlijnd plan. Ik ben nu eenmaal geen dominant die een standaardrepertoire afwerkt. Wat we gaan doen, wat er zal gebeuren, is afhankelijk van het moment, van onze stemming, van de mate van vertrouwelijkheid tussen ons, kortom, van de interactie tussen ons. Niets forceren, maar over en weer rekening houden met onze gevoelens, onze emoties, dan komt het vanzelf goed.

Ik denk na over welk SM-gereedschap ik mee moet nemen. Mijn favoriete gereedschap bestaat in principe uit niet meer dan mijn stem, mijn ogen, en mijn handen. Voor de zekerheid doe ik echter ook een tweetal strokenzwepen, een paar leren plakken, en mijn stalen handboeien in een koffertje, samen met een paar stukken touw en nog wat bits and pieces. Beter mee verlegen dan om verlegen.

Mijn eigen kleding luistert weliswaar wat minder nauwkeurig dan de jouwe, maar is toch ook niet onbelangrijk in het geheel. Vast staat in ieder geval dat ik een zwarte leren broek zal dragen. Gezien die vergadering morgen ligt dat niet zo voor de hand, zeker niet bij het bedrijf waar ik werk, maar gelukkig zijn ze inmiddels wel wat van mij gewend. Bovendien heb ik jou nu al zo vaak geplaagd met het met blote billen op mijn schoot zitten als ik die broek draag, dat ik met goed fatsoen niet meer terug kan. Met een zwart T-shirt en een licht jasje erbij moet ik een heel eind kunnen komen.

Onvermijdelijk denk ik ook na over jouw verwachtingen, en jouw gevoelens. Heb je er al spijt van dat een onschuldige grap een beetje uit de hand is gelopen? Dat je, door jezelf als voorrijd-subje te betitelen, die grap een SM-getinte lading hebt gegeven, bewust of onbewust? Dat we een grens gaan overschrijden die we tot nu toe altijd angstvallig bewaakt hebben?

Of verheug je je er juist op, en voel je net als ik dat het een logische stap is? Een stap waar we beiden aan toe zijn? Een stap die al onvermijdelijk was op het moment dat we elkaar voor het eerst ontmoetten, al waren we ons toen nog van geen kwaad bewust?

Spannend hoor, heel spannend. Eén ding staat echter vast; ik ga mijn uiterste best doen om van morgen een onvergetelijke dag te maken. Voor ons allebei."

Eric Masters † 2013

Categories: Verhalen

Wandeling

In het speuren naar oude publicaties van Eric kwam ik op de website van Go Fetish een blog tegen uit 2010.

Verbijsterd was ik bijna dat het alweer zo lang geleden is dat Eric en ik van tijd tot tijd samen gingen wandelen met de honden. Wat ik me nog heel goed herinner is een wandeling waarbij ik van tevoren had aangegeven niet al te lang te kunnen lopen, geen probleem gaf Eric aan hij kende ieder bospaadje in het bos waar we gingen wandelen, na een flink uur wandelen speelde mijn rug behoorlijk op, we kwamen via het bospad uit op een fietspad. Eric keek naar links, keek naar rechts, keek naar mij en keek naar mijn die ook mee was. Die zei broodnuchter wat de kortste weg was, waar Eric nog even een twijfeling bij liet merken maar toch wel op vertrouwde. Wat best bijzonder was ;-)

Gelukkig mocht ik de rest van de middag met opgetrokken benen op Eric zijn bank, met een lekker glaasje wijn, bijkomen.

Categories: In ons hart

Een goed begin

Op de website Bdsm Attitude is een verhaal van Eric te vinden met de titel een Goed begin.
Een kort fragment uit het verhaal:

Ze staat voor me, met haar rug tegen mij aan. Ik heb mijn armen om haar heen geslagen, en ze laat haar hoofd tegen mijn schouder rusten. Haar haren kriebelen in mijn gezicht, maar ik verander niet van positie. Zonet heeft ze nog gezegd dat ze zich in mijn armen veilig voelt, maar ik merk dat ze toch gespannen is. Elke keer als ik mijn handen ook maar een millimeter beweeg, voel ik haar verstijven en valt ons gesprek even stil.
Klik hier om het volledige verhaal te lezen

Wat voor mij persoonlijk een prettige ontdekking was dat naast het verhaal een stukje staat over Eric, geschreven door hem zelf. Nu er steeds meer schrijfsels, reacties en berichten van hem verdwijnen van het internet koester ik die paar die er nog zijn. Ik ben de webmaster van Bdsm Attitude dan ook erg dankbaar dat deze besloten heeft zowel het verhaal als de tekst van Eric te bewaren.

Categories: Verhalen

Overgave (Histoire d'O)

Een aantal mooie clips die ik tegenkwam met beelden uit Histoire d'O

Categories: Film

Kort maar krachtig, Eric zijn introductie op FL

Toen Eric op FetLife arriveerde schreef hij een kort maar krachtige introductie, waarbij hij refereerde naar zijn website met de mededeling dat dáár te lezen was over wat zijn voorkeuren waren en waarover hij schreef.

Eric's visie over zichzelf was net zo helder en krachtig als zijn introductie, hij was van mening niet goed in de hokjes te passen die in het SM-wereldje zo gangbaar zijn. Voor hem was duidelijk dat hij dan wel dominant was, en ook sadistisch, maar gecombineerd met stijl, en niet minder belangrijk..met humor.
De omschrijving waar Eric zich het best in kon vinden was (volgens hem zelf):
Een hopeloos romantische erotiekliefhebber, maar met een sadistische inslag.
Waarbij hij vermeldde dat hij vanuit die achtergrond op zoek was naar 'nieuw talent', vrouwelijk en onderdanig/masochistisch uiteraard, voor een langdurige vriendschap in Bdsm sfeer.

Tot slot benoemde Eric in zijn introductie het feit dat hij pas zo laat (eind 2010) de weg naar FetLife had gevonden. Ook hier zal menigeen die Eric een beetje kende hem in herkennen, hij was nu eenmaal eerder iemand van goede gesprekken bij de openhaard dan via digitale wegen, waarbij hij wel toevoegde in het contact met slavinnen het digitale geweld niet te schuwen).
Maar omdat er al zoveel vrienden en kennissen van hem de weg naar FetLife hadden gevonden kon hij niet achterblijven.

Het profiel van Eric op FetLife bestaat nog steeds, je kunt deze bekijken via deze link. (waarvoor je wel zelf een account op FetLife nodig hebt)

Categories: Masters' Reflecties